​Peraşa Özeti
[www.chabad.org]
(Vayikra 1:1-6:7)

Koenler'i ilgilendiren birçok kural içerdiği için "Torat Koanim - Koenler Yasası" olarak da bilinen
Vayikra kitabı, çoğunlukla korbanları konu eder. İlk korban grubu "Ola - [Tamamen Yakılan ve
Dumanı] Yükselen"dir. Hayvan önce Mişkan'ın girişine getirilir. Hayvan büyükbaş ise, korbanı
getiren kişi elini hayvanın başına koyar. Ardından hayvan kesilir ve Koen, kanı sunağa serper. Deri
yüzülür ve hayvan parçalara ayrılır. Sonra bu parçalar düzenlenir, yıkanır ve sunak üzerinde yakılır.
Diğer hayvanlar ve kuşlar söz konusu olduğunda da benzer bir prosedür uygulanır.
Peraşada ayrıca unla yapılan sunular (Menahot) konu edilir. Bu sununun bir bölümü sunakta yakılır,
kalan bölümü de Koenler tarafından yenir. Sunuya herhangi bir şekilde hamets bir madde ya da bal
karıştırmak yasaktır. .
"Şelamim - Barış" korbanı, ister büyükbaş ister küçükbaş hayvanlarla gerçekleştirilebilir ve bir
bölümü sunakta yakılırken, bir bölümü de getiren tarafından yenir. Tora, kan ve "Helev - İç Yağı"
yemeyi yasaklar. Peraşa daha sonra sırayla, bir Koen Gadol'un, Sanedrin'in (71 Tora otoritesinden
oluşan Yahudi üst kurulu), bir liderin ve normal bir vatandaşın hata sonucu işlediği bir günahın affı
için getireceği korbanları detaylar. Bazı sözel hatalar ile manevi saflık kurallarının ihlali sonucu
gerçekleştirilen günahların affı için getirilen "Aşam - Suç" korbanları listelenir. Peraşa, normal bir suç
korbanına parası yetmeyenler, "Kutsal" olarak ayrılmış malların (Ekdeş) bu amaç dışında
kullanılmasıyla hata işleyenler ve "soru işaretli bir suç"tan sorumlu olanların getireceği un sunuları ile
gayri-dürüstlük sebebiyle getirilen sununun detaylarıyla sona erer.

ויקרא 5783
2

Mİ-DRAŞ YİTSHAK
Rav İsak Alaluf
İÇİMİZDEKİ ATEŞİN DÖNÜŞÜMÜ

Güzel bir öykü: Korbanların anlatıldığı günümüzde doğrudan uygulaması olmayan bir kitaba
Vayikra peraşalarına “merhaba” diyoruz. Bu kitaba başlarken Rabi Aaron Levi tarafından aktarılan
değişik bir öykü ile başlayarak yeryüzünde yaşadığımız hiçbir şeyin tesadüfi olmadığını tekrardan
anlatmaya gayret etmek isteriz.
New York’un bir mahallesinde Rav olarak görev yapan Yitshak adında bir genç günün birinde
konuşmalarından çokça etkilendiği bir başka Rabi olan Aaron Levi ile karşılaşır. Aaron onu
görmekten son derece memnundur. Çünkü etrafında birçok kişiyi karışık durumlardan kurtaran
Yitshak Rabi olarak çok başarılıdır. Bu ilk karşılaşmada Yitshak nedense ona öyküsünü anlatır.
Dindar bir aileden gelen Yitshak Yeruşalayim’de yeşiva eğitimi almaktadır ve çok da iyi bir
öğrencidir. Bir süre sonra bu eğitim ve uygulamalardan sıkılan Yitshak dışarıya karşı son derece
dikkatli davranmasına rağmen kendi içinde eğitimini aksatmaya hatta mitsvaları “takmamaya” başlar.
Sonunda bu eğilimine yenilir ve ailesine durumu açıklar, yeşivadan ayrılır ve güney Amerika’ya
gider. Burada akla gelebilecek herkesle dost olur bir arayış içindedir. Mitsvalardan uzaktır ama
kalbinde onları yerine getirmediği için de üzüntü duymaktadır. Bu durumda bile Tora öğrenmeye
devam eder. Günün birinde Amerika Birleşik Devletleri’nin oradaki konsolosu ile karşılaşır. Konsolos
Yitshak’ı çok sever ama Yitshak onun konsolos olduğuna bile inanmaz. Konsolos onu makamında
beklediğini söyler ve ayrılır. Yaklaşık iki ay sonra sıra almanın bile aylar sürdüğü konsolosluk binası
önünde durmaktadır. Çok uzun çaba ve münakaşalar sonunda konsolosa haber uçurmayı başarır ve
on dakika içinde ofise girmeye muktedir olur. Hal ve hatır sorulmasından sonra konsolos onu
Birleşik Devletler’e gitmeye ikna eder ona vize sağlar ve Yitshak kendini başka bir ortamda bulur.
Konsolos ona para kazanabileceği sayısız seçenek de sunmuştur. Çünkü ondaki müthiş yeteneğin
farkına varmıştır.
Yitshak Rabi Aaron’a önceden neden onunla karşılaşmak istemediğini de anlatır. Yeşivayı terk
etmeden önce oradakilerden biri Yitshak’a Rabi Aaron ile buluşmasını önermiştir. Rabi Aaron’un
konuşmalarını bile Yitshak bunu istemez çünkü onu yolundan döndüreceğini düşünür. Yitshak’ın
kalbi de kafası da güney Amerika’dadır ve hiç kimsenin onu yolundan çevirmesini istememektedir.
Ancak Yitshak Birleşik Devletler’e geldikten sonra maddi hayatının bir anlam ifade etmediğini kavrar
ve Rabi Aaron’un derslerini dinlemeye yeniden başlar. Bu dersler ve yeteneği sayesinde geri
dönmeyi başaran Rabi Yitshak artık bir cemaatin dini lideridir ve o cemaate sayısız faydalı işler
yapmaktadır. Rabi Yitshak hikayesini bitirir Rabi Aaron ise cevap veremez çünkü duygulanmıştır. Bir
süre sonra Rabi Yitshak soruyu sorar: Şüphem yok sorgulamak da istemem ama neden Tanrı bizim
daha önce karşılaşmamızı sağlamadı? Neden bütün bu serüveni yaşamak zorunda kaldım? Yeşiva
günlerinde karşılaşsaydık her şey daha kolay olmaz mıydı?

ויקרא 5783
3

İçimizdeki ateş: Rabi Aaron gülerek yanıt verir. Elbette belki seni yeşiva günlerinde etkileyebilirdim
ama eğer bunu başarsaydım bu gün burada bu cemaatin başında olup yüzlerce çocuğu sıkıntıdan
kurtarabilir miydin? Tanrı bazı insanlara özel yetenekler verir ve bu yetenekleri kullanması için de
bazı fırsatlar yaratır. Bu fırsatlara erişmek için demek ki senin için hazırlanan bu programı yaşamak
zorundaydın. Vayikra peraşasının başında da Raşi açıklamalarında şöyle der: Tanrı Moşe’yi çağırıp
ona konuştuktan sonra Bene Yisrael’e seslenmesini ve onlar için kendisine konuştuğunu söylediğini
belirtir. Tanrı Moşe’den halkın gönlünü okşayacak sözler kullanmasını ister. Çünkü Moşe gibi birinin
olağanüstü peygamberlik düzeyine erişmesinin sebebi Bene Yisrael’dir. Rabi Yitshak burada bir
soru sorar. Moşe elbette Tanrı ile konuşabilecek seviyededir bu konuşma sadece Bene Yisrael’in
zehutu için mi gerçekleşmiştir?
Dönüşüm: Rabi Aaron peraşanın devamı ile bir örnek verir. Kohenler Mizbeah’a dışarıdan ateş
getirmelidirler. Ancak ateş zaten ilahi bir şekilde göklerden gelmektedir. Dışarıdan ateş getirmenin
anlamı ne olabilir sorusunun yanıtı da açıktır. Çünkü insan dünyevi yükümlülüklerini göz ardı
etmemelidir.
Rabi Aaron burada Rabi Yitshak’ı da resmin içine dahil eder. Sadece içindeki ateşin yanması yeterli
değildir. Göklerden ateş indirebilmek için bunu ancak Bene Yisrael için yapabileceğinden bu
serüveni yaşamak zorunda kaldın. Evet sen her durumda Tora öğrenmeye devam etmiş olabilirsin
ama sadece içindeki ateşi körüklemiş oldun. Bene Yisrael sayesinde bir şeyler yapabilmek için de
göklerdeki ateşi indirmeyi becerdin. Senin hikayenin amacı bundan ibarettir. Bir süre mitsva
yapmaya ara veriş olabilirsin ama içindeki ateş seni konsolos ile karşılaştırdı. Onun içindeki ateş de
seni bu gün olman gereken yere taşıdı.
Hepimiz bu dünyadaki görevlerimizi başarmak için elimizde bir malzeme kutusu ile geliriz. Bunları
kullanabilmek için de iki şeye ihtiyacımız vardır. Öncelikle içimizdeki ateşi kendimiz yakmak ve onu
canlı tutmak. Bir diğeri ise Tanrısal ateşi yani onun yardımının doğru yerlerde kullanılmasının
gereğini göz ardı etmemek. Kendi ateşimiz ile Tanrısal ateşin arasındaki fark nedir? Tanrı ateşi bir
yaktı mı o ateş artık sönmez. Yani Bene Yisrael için bir adım atmaya başladığımız zaman artık o
adımların ardı arkası kesilmeyecektir.

DİVRE TORA
Rav Albert Gerşon

“Kİ YAKRİV MİKEM KORBAN LAD...”

‘’ARANIZDAN BİRİ, TANRIYA KORBAN SUNACAĞI ZAMAN...’’

Korbanların asıl amacı hakkında birçok açıklama olmasına rağmen, asıl neden gizlenmiş gibi
görünmektedir. Kesin olan şudur ki, Tanrı’nın bizim korbanlarımıza ihtiyacı yoktur. Üstelik korbanlar,
bir amaç değil asıl hedefe odaklanmamızı sağlayan bir araçtır. Bunlar bizi Tanrı’ya yaklaştırıp, daha
iyi biri olmamızı sağlar. Tanrı’nın asıl isteği korban değil, bizim kalbimizdir.

ויקרא 5783
4

Engizisyon zamanında, Portekiz’den kaçan bir Yahudi hakkında bir hikaye anlatılır. Diğer birçok
‘’Marranos’’ lar gibi zorla Hristiyanlığı seçmek zorunda kalan Yahudiler gibi gizli bir şekilde
Yahudiliğini yaşamak zorunda kalmıştır. Ancak Yahudi mirası hakkında oldukça cahil kalmıştır.
İsrail’e Safed şehrine yerleşmeyi uygun bulmuştur. Sebebi büyük rabi ve kabalist Arizal’in burada
yaşıyor olmasıdır. Zamanla yaşadığı kutsallık bölgesi sayesinde Yahudi mirasını tekrar kazanmaya
başlamıştır.
Bir gün şehrin rabisi sinagogta , Mİşkandan yani tapınaktan ve tapınak içinde bulunan objelerden bir
de ‘’lehem apanim’’ den bahsetmiştir. Lehem apanim, bir hafta boyunca mişkandaki şulhanda duran
ve tazeliğini ilk günkü gibi koruyan ekmeklerdir. Rabi, bu ekmeklerin her Cuma günü pişirilen 12
ekmekten oluştuğunu anlatır. Şabat günü bu ekmeklerin, tapınakta bulunan bir haftalık ekmeklerle
yer değiştirdiğini de ekler. Eski ekmekler Koenlerce paylaşılır ve yenilirdi. Mucizevi bir şekilde ilk
piştiği andaki tazeliklerini korurlardı. Rabi, Koenlerin bu ekmekleri yaparken 13 kez unu elekten
geçirdiklerini de öğretmiştir. Bizim Yahudi, büyük dikkatle rabiyi dinlerken çok hislenir ama
‘’maalesef der rabi bugün Bet Amikdaş olmadığı için böyle bir uygulama yapamıyoruz.’’ Diyerek
deraşasını bitirir. Bizim Yahudi şöyle düşünür Bet Amikdaş yoksa bugün Bet Midraş( tefila yapılan
ve Tora öğrenilen mekan) var aynısını burada yapabilirim der ve evine koşar. Karısına konuyu
anlatır hemen un alır ve lehem apanim pişirmesini ister. Her Cuma bu ekmekleri alıp, Şabata
girmeden sinagoga götürecek ve Aron Akodeşe (sefer toraların bulunduğu dolap) koyacaktır.
Böylece bu uygulama Tanrı’yı Bet Amikdaş yeniden kurulana kadar mutlu edecektir. İlk Cuma günü
düşüncesini uygular ekmekleri alır, Bet Midraş’a koşar, Aron Akodeşi açar ve şöyle bir tefila yapar,
‘’Evrenin hakimi, tapınak varken her şabat sana 12 tane ekmek sunulurdu. Ben sana sadece iki
ekmek getirdim bunu tapınak tekrar kurulana kadar lehem apanim gibi kabul et.’’ Sonra dolabı
kapatıp, eve döner. Akşam tekrar Minha ve arvit duaları için geri döndüğünde Aron Akodeşi açar ve
ekmeklerin olmadığını görünce “Tanrı sunumu kabul etti.” Diyerek müthiş duygulanır ve mutlu olur.
Evine dönünce karısına olanları anlatır.” Tapınak zamanı ekmekler sadece şabat günü alınırdı ama
bak Tanrı benim sunumu Cuma gününden kabul etti.’’ Bu uygulama aylarca devam etti ta ki bir
Cuma günü ekmekleri Aron Akodeşe koyarken Rabi sinagoga erken gelmiş ve duruma müdahele
ederek ‘’ne yapıyorsun sen?’’ diye sorarak onu engellemiştir.’’ Sen gerçekten Tanrı’nın bu ekmekleri
yediğini mi sanıyorsun? Bizim Yahudi Rabiye ‘’ama Rabi, bugün tapınak olmadığı, korban
sunamadığımız için Tanrının üzgün olduğunu bize öğrettin bende böyle onu mutlu etmek istedim
ayrıca aylardır bunu yapıyorum Tanrı da bu ekmekleri kabul ediyor.’’ Rabi ekmeklere ne olduğunu
anlamak için onunla biraz kalmasını ve gabayla bu konuyu konuşacağını söylemiştir. Sonunda,
gabay her Cuma saat 14 ‘te haftanın peraşası için sefer torayı hazırlamaya geldiğini ve Ehali
açtığını ve sepet içinde bu ekmekleri bulduğunu anlatır ve Tanrının ona bu ekmekleri yolladığını
düşünerek her Cuma akşamı Şabat seudasında bunları afiyetle yediğini de ekler. Rabi bizim
Yahudiye dönerek ‘’Gördün mü? Sen bunları Tanrıya getirdin gabay da bu ekmekleri Tanrıdan aldı.
Yaptığın bu...’’ bizim Yahudi de ‘’ o zaman yanlış mı davrandım acaba?’’ diye sorar çekinerek...
Rabi de’’ seni Tanrı affedecektir çünkü masum bir düşünceyle bunu yaptın.’’ Diyerek onu teselli
eder. O öğleden sonra bizim Yahudi, karısına artık ekmek pişirmemesini söyler, ona olanları anlatır.

ויקרא 5783
5

“Gabayın karısı ona kendisi pişirebilir.” diyerek konuyu kapatır. Aynı gün Şabata girmeden Rabiye,
Arizal den bir mesaj getirilir. Mesajı getiren kişi ‘’ Arizal beni size gönderdi ve vasiyetinizi bugün
Şabat olmadan yazmanızı, yarın artık hayatta olmayacağınızı söylememi istedi.’’ Rabi dehşete
kapılır, Arizal’e koşar ve günahının ne olduğunu sorar. Arizal ona anlatır, tapınak yıkıldığından beri
Tanrı’yı, bu Yahudinin yaptığı eylem dışında hiçbir şey mutlu etmedi. Kimsenin tefilası bu kadar
güçlü olamadı ama bu Yahudi yaptığı bu eylemle Tanrı’ya müthiş bir huzur verdi. Ama sen onu
durdurdun artık ekmek getirmiyor bu hareket senin için kötü karar çıkmasına sebep oldu diyerek
konuyu kapatır maalesef Rabi ertesi gün Şabat vefat eder.
Tanrı, korbanlardan değil onlarla birlikte sunulan temiz kalp, saf düşüncelerden ve ona
güvendiğimizi göstermemizden zevk alır.

GÜNLÜK YAŞAMDAN
(Kaynak: www.hidabroot.org)
Rav İzak Peres

Şabat günü top oynamak mümkün müdür?

Aşkenaz kardeşlerimize göre top bir yerden bir yere taşınmadığı veya “eruv” sayesinde taşınabilir
olduğu yerlerde top oynamakta sakınca görülmez. Sefarad geleneğinin takip ettiği Rabi Yosef
Karo’nun görüşüne göre ise yasaktır. Ancak Şabat’ı korumak konusunda ilk adımları atan ailelerin
çocukları Şabat’ın korunması konusunda sıkıntı çekmesinler diye Sefarad geleneği de buna izin
verir.

AKLIMIZDAN GEÇENLER
Rav İsak Alaluf

Ahit Sandığı'nın (Aron Aberit) bugün nerede olduğunu bilen var mı? Tapınak yıkıldığında
Romalılar tarafından mı alındı?
Rabimiz soruyu yanıtlar:
İlginç konuyu gündeme getirdiğiniz için teşekkür ederiz. Talmud Masehet Yoma, Sandığın oldukça
erken bir tarihte, Birinci Tapınak döneminin sonunda Tapınaktan çıkarıldığını ve İkinci Tapınak'ta hiç
böyle bir sandığın bulunmadığını açıklar.
Bir görüşe göre, Babil kralı Nabukadnetsar Yeruşalayim’i aldıktan sonra sandığı kral Yehıonya ve
Bet Amikdaş’ın değerli eşyaları ile birlikte sürgüne gönderdiği sırada Babil'e götürür. Divre
Ayamim’in görüşüne göre son on bir yılda Yeuda tahtına Tsidkiyau oturur. İkinci bir görüşe göre,
dürüst Kral Yoşiyau, Tapınağın yakında yıkılacağını bildiğinden Sandığı saklar.
Talmud şu olayı kaydeder:
Bir zamanlar, ikinci tapınağın odun depolamak için ayrılmış yan odalarından birinde bir Koen açıkça
kurcalanmış ve diğerleriyle aynı hizada olmayan) bir taş fark eder. Sandığın orada saklandığı
şüphesiyle arkadaşına söylemek için koşar ancak bunu yapamadan hayatını kaybeder.

ויקרא 5783
6

Talmud'daki bir başka görüş de Sandığın Kutsallar Kutsalı'ndaki yerine, altındaki toprağa gizlendiğini
belirtir.
Yorumculardan bazılarına göre Kral Şelomo tapınağın eninde sonunda yıkılacağını bildiğinden
Tapınağın yıkılması durumunda Ahit Sandığını gizlemek için Tapınak arazisinin altında karmaşık bir
tünel düzenlemesi tasarladığı belirtilir. Kral Yoşiyau sandığı orada saklar. Talmud Sota tapınak
dağının altındaki tünellerden söz eder. Bunu bulmak için yapılan kazı çalışmaları bazı politik
çekişmelere neden olduğundan istenen başarıya ulaşmaz.
Üçüncü Tapınak yeniden inşa edildiğinde, Sandık ve antik çağlardan beri çalınan veya kaybolan tüm
kutsal eşyalar bulunacak ve yerini alacaktır.

HAFTANIN SÖZÜ

Dünya teşuvanın günahkȃrlar için olduğunu düşünüyor.
Ama aynı zamanda tamamen doğru olan kişi de teşuva yapmalı,

yani ruhunun kök kaynağına dönmelidir.
(Liadi'li Rabi Schneur Zalman)